Monday, December 05, 2005

Saint Worship? (click)

Catholics and statues

"Catholics worship statues!" People still make this ridiculous claim. Because Catholics have statues in their churches, goes the accusation, they are violating God’s commandment: "You shall not make for yourself a graven image or any likeness of anything that is in heaven above, or that is in the earth beneath, or that is in the water under the earth: you shall not bow down to them or serve them" (Ex. 20:4–5); "Alas, this people have sinned a great sin; they have made for themselves gods of gold" (Ex. 32:31). It is right to warn people against the sin of idolatry when they are committing it. But calling Catholics idolaters because they have images of Christ and the saints is based on misunderstanding or ignorance of what the Bible says about the purpose and uses (both good and bad) of statues. Anti-Catholic writer Loraine Boettner, in his book Roman Catholicism, makes the blanket statement, "God has forbidden the use of images in worship" (281). Yet if people were to "search the scriptures" (cf. John 5:39), they would find the opposite is true. God forbade the worship of statues, but he did not forbid the religious use of statues. Instead, he actually commanded their use in religious contexts!

God Said To Make Them

People who oppose religious statuary forget about the many passages where the Lord commands the making of statues. For example: "And you shall make two cherubim of gold [i.e., two gold statues of angels]; of hammered work shall you make them, on the two ends of the mercy seat. Make one cherub on the one end, and one cherub on the other end; of one piece of the mercy seat shall you make the cherubim on its two ends. The cherubim shall spread out their wings above, overshadowing the mercy seat with their wings, their faces one to another; toward the mercy seat shall the faces of the cherubim be" (Ex. 25:18–20). David gave Solomon the plan "for the altar of incense made of refined gold, and its weight; also his plan for the golden chariot of the cherubim that spread their wings and covered the ark of the covenant of the Lord. All this he made clear by the writing of the hand of the Lord concerning it all, all the work to be done according to the plan" (1 Chr. 28:18–19). David’s plan for the temple, which the biblical author tells us was "by the writing of the hand of the Lord concerning it all," included statues of angels. Similarly Ezekiel 41:17–18 describes graven (carved) images in the idealized temple he was shown in a vision, for he writes, "On the walls round about in the inner room and [on] the nave were carved likenesses of cherubim."

The Religious Uses of Images

During a plague of serpents sent to punish the Israelites during the exodus, God told Moses to "make [a statue of] a fiery serpent, and set it on a pole; and every one who is bitten, when he sees it shall live. So Moses made a bronze serpent, and set it on a pole; and if a serpent bit any man, he would look at the bronze serpent and live" (Num. 21:8–9). One had to look at the bronze statue of the serpent to be healed, which shows that statues could be used ritually, not merely as religious decorations. Catholics use statues, paintings, and other artistic devices to recall the person or thing depicted. Just as it helps to remember one’s mother by looking at her photograph, so it helps to recall the example of the saints by looking at pictures of them. Catholics also use statues as teaching tools. In the early Church they were especially useful for the instruction of the illiterate. Many Protestants have pictures of Jesus and other Bible pictures in Sunday school for teaching children. Catholics also use statues to commemorate certain people and events, much as Protestant churches have three-dimensional nativity scenes at Christmas. If one measured Protestants by the same rule, then by using these "graven" images, they would be practicing the "idolatry" of which they accuse Catholics. But there’s no idolatry going on in these situations. God forbids the worship of images as gods, but he doesn’t ban the making of images. If he had, religious movies, videos, photographs, paintings, and all similar things would be banned. But, as the case of the bronze serpent shows, God does not even forbid the ritual use of religious images. It is when people begin to adore a statue as a god that the Lord becomes angry. Thus when people did start to worship the bronze serpent as a snake-god (whom they named "Nehushtan"), the righteous king Hezekiah had it destroyed (2 Kgs. 18:4).

What About Bowing?

Sometimes anti-Catholics cite Deuteronomy 5:9, where God said concerning idols, "You shall not bow down to them." Since many Catholics sometimes bow or kneel in front of statues of Jesus and the saints, anti-Catholics confuse the legitimate veneration of a sacred image with the sin of idolatry. Though bowing can be used as a posture in worship, not all bowing is worship. In Japan, people show respect by bowing in greeting (the equivalent of the Western handshake). Similarly, a person can kneel before a king without worshipping him as a god. In the same way, a Catholic who may kneel in front of a statue while praying isn’t worshipping the statue or even praying to it, any more than the Protestant who kneels with a Bible in his hands when praying is worshipping the Bible or praying to it.

Hiding the Second Commandment?

Another charge sometimes made by Protestants is that the Catholic Church "hides" the second commandment. This is because in Catholic catechisms, the first commandment is often listed as "You shall have no other gods before me" (Ex. 20:3), and the second is listed as "You shall not take the name of the Lord in vain." (Ex. 20:7). From this, it is argued that Catholics have deleted the prohibition of idolatry to justify their use of religious statues. But this is false. Catholics simply group the commandments differently from most Protestants. In Exodus 20:2–17, which gives the Ten Commandments, there are actually fourteen imperative statements. To arrive at Ten Commandments, some statements have to be grouped together, and there is more than one way of doing this. Since, in the ancient world, polytheism and idolatry were always united—idolatry being the outward expression of polytheism—the historic Jewish numbering of the Ten Commandments has always grouped together the imperatives "You shall have no other gods before me" (Ex. 20:3) and "You shall not make for yourself a graven image" (Ex. 20:4). The historic Catholic numbering follows the Jewish numbering on this point, as does the historic Lutheran numbering. Martin Luther recognized that the imperatives against polytheism and idolatry are two parts of a single command. To make memorization of the Ten Commandments easier, Jews and Christians abbreviate the commandments so that they can be remembered using a summary, ten-point formula. For example, Jews, Catholics, and Protestants typically summarize the Sabbath commandment as, "Remember the Sabbath to keep it holy," though the commandment’s actual text takes four verses (Ex. 20:8–11). When the prohibition of polytheism/idolatry is summarized, Jews, Catholics, and Lutherans abbreviate it as "You shall have no other gods before me." This is no attempt to "hide" the idolatry prohibition (Jews and Lutherans don’t even use statues of saints and angels). It is to make learning the Ten Commandments easier. The Catholic Church is not dogmatic about how the Ten Commandments are to be numbered, however. The Catechism of the Catholic Church says, "The division and numbering of the Commandments have varied in the course of history. The present catechism follows the division of the Commandments established by Augustine, which has become traditional in the Catholic Church. It is also that of the Lutheran confession. The Greek Fathers worked out a slightly different division, which is found in the Orthodox Churches and Reformed communities" (CCC 2066).

The Form of God?

Some anti-Catholics appeal to Deuteronomy 4:15–18 in their attack on religious statues: "[S]ince you saw no form on the day that the Lord spoke to you at Horeb out of the midst of the fire, beware lest you act corruptly by making a graven image for yourselves, in the form of any figure, the likeness of male or female, the likeness of any beast that is on the earth, the likeness of any winged bird that flies in the air, the likeness of anything that creeps on the ground, the likeness of any fish that is in the water under the earth." We’ve already shown that God doesn’t prohibit the making of statues or images of various creatures for religious purposes (cf. 1 Kgs. 6:29–32, 8:6–66; 2 Chr. 3:7–14). But what about statues or images that represent God? Many Protestants would say that’s wrong because Deuteronomy 4 says the Israelites did not see God under any form when he made the covenant with them, therefore we should not make symbolic representations of God either. But does Deuteronomy 4 forbid such representations?

The Answer Is No

Early in its history, Israel was forbidden to make any depictions of God because he had not revealed himself in a visible form. Given the pagan culture surrounding them, the Israelites might have been tempted to worship God in the form of an animal or some natural object (e.g., a bull or the sun). But later God did reveal himself under visible forms, such as in Daniel 7:9: "As I looked, thrones were placed and one that was Ancient of Days took his seat; his raiment was white as snow, and the hair of his head like pure wool; his throne was fiery flames, its wheels were burning fire." Protestants make depictions of the Father under this form when they do illustrations of Old Testament prophecies. The Holy Spirit revealed himself under at least two visible forms—that of a dove, at the baptism of Jesus (Matt. 3:16; Mark 1:10; Luke 3:22; John 1:32), and as tongues of fire, on the day of Pentecost (Acts 2:1–4). Protestants use these images when drawing or painting these biblical episodes and when they wear Holy Spirit lapel pins or place dove emblems on their cars. But, more important, in the Incarnation of Christ his Son, God showed mankind an icon of himself. Paul said, "He is the image (Greek: ikon) of the invisible God, the firstborn of all creation." Christ is the tangible, divine "icon" of the unseen, infinite God. We read that when the magi were "going into the house they saw the child with Mary his mother, and they fell down and worshipped him. Then, opening their treasures, they offered him gifts, gold, frankincense, and myrrh" (Matt. 2:11). Though God did not reveal a form for himself on Mount Horeb, he did reveal one in the house in Bethlehem. The bottom line is, when God made the New Covenant with us, he did reveal himself under a visible form in Jesus Christ. For that reason, we can make representations of God in Christ. Even Protestants use all sorts of religious images: Pictures of Jesus and other biblical persons appear on a myriad of Bibles, picture books, T-shirts, jewelry, bumper stickers, greeting cards, compact discs, and manger scenes. Christ is even symbolically represented through the Icthus or "fish emblem." Common sense tells us that, since God has revealed himself in various images, most especially in the incarnate Jesus Christ, it’s not wrong for us to use images of these forms to deepen our knowledge and love of God. That’s why God revealed himself in these visible forms, and that’s why statues and pictures are made of them.

Idolatry Condemned by the Church

Since the days of the apostles, the Catholic Church has consistently condemned the sin of idolatry. The early Church Fathers warn against this sin, and Church councils also dealt with the issue. The Second Council of Nicaea (787), which dealt largely with the question of the religious use of images and icons, said, "[T]he one who redeemed us from the darkness of idolatrous insanity, Christ our God, when he took for his bride his holy Catholic Church . . . promised he would guard her and assured his holy disciples saying, ‘I am with you every day until the consummation of this age.’ . . . To this gracious offer some people paid no attention; being hoodwinked by the treacherous foe they abandoned the true line of reasoning . . . and they failed to distinguish the holy from the profane, asserting that the icons of our Lord and of his saints were no different from the wooden images of satanic idols." The Catechism of the Council of Trent (1566) taught that idolatry is committed "by worshipping idols and images as God, or believing that they possess any divinity or virtue entitling them to our worship, by praying to, or reposing confidence in them" (374). "Idolatry is a perversion of man’s innate religious sense. An idolater is someone who ‘transfers his indestructible notion of God to anything other than God’" (CCC 2114). The Church absolutely recognizes and condemns the sin of idolatry. What anti-Catholics fail to recognize is the distinction between thinking a piece of stone or plaster is a god and desiring to visually remember Christ and the saints in heaven by making statues in their honor. The making and use of religious statues is a thoroughly biblical practice. Anyone who says otherwise doesn’t know his Bible.


Source: http://www.catholic.com/
See also: www.http://www.cwo.com/~pentrack/catholic/apolo.html

Saturday, December 03, 2005

CATHOLICS AND STATUES, * (click on these words)

KATHOLIEKEN EN BEELDEN

“Katholieken aanbidden beelden! ”Mensen maken nog steeds deze belachelijke bewering. Omdat Katholieken beelden hebben in hun kerken, gaat de beschuldiging, overtreden ze God’s gebod: “Gij zult geen afbeeldingen maken.” Exodus 20: 4-5, Exodus 32: 31.
Het is goed om mensen te waarschuwen voor de zonde van afgoderij als ze dat began. Maar om Katholieken afgoden dienaars te noemen omdat ze afbeeldingen hebben van Christus en de heiligen is gebaseerd op een misverstand of onwetenheid van wat er in de Bijbel staat over het doel van gebruiken (beide of kwaad) van beelden.
Anti-Katholieke schrijver Loraine Boettner in zijn boek Roman Catholicism, maakt de botte bewering, “God heeft het gebruiken van beelden in erediensten verboden” (218)
Toch zou men ontdekken als ze het “het Heilige Schrift doorzoeken” (Johannes 5:9), dat het tegenovergestelde waar is. God heeft het aanbidden van beelden verboten, maar niet het religious gebruiken van beelden. In plaats hiervan heeft Hij het religieuze gebruik juist geboden!

GOD HEEFT GEZEGD OM ZE TE MAKEN

Mensen die tegen religious beeltenissen zijn vergeten over de vele passages waar de Heer het maken van beelden “gebied”. Bijvoorbeeld: “En gij zult twee cherubim van goud maken. [twee gouden beelden van engelen]; van gedreven werk moet gij ze maken, aan de beide uiteinden van het verzoensdeksel. En maak u een cherub uit het ene zijde, en de andere cherub uit het [andere] einde aan gene zijde; alzo twee cherubim aan de einden van het verzoensdeksel. En de cherubim zullen hun vleugels daarover uitbreiden, zodat zij met hun vleugels het verzoensdeksel bedekken; en elk aangezicht tegenover het andere zij, en hun aangezichten zulllen naar elkander gewend en op het deksel gericht zijn. (Exodus 25: 18-20)
David heeft Solomon het plan gegeven: verder zoveel gelouterd goud als er nodig was voor het reukofferaltaar en goud voor de bouw van de wagen met de cherubs, die met uitgespreide vleugels de ark van het verbond moesten bedekken. (1 Kronieken 28: 18-19)
David’s plan voor de tempel, die de Bijbelse schrijver ons verteld , was “met de geschriften van het had van God betreffende alles”; het omvatte beelden van engelen.
Vergelijkbaar beschrijft Ezekiël 41: 17-18 gesneden beelden in de geïdealiseerde tempel dat getoond was in een visioen, want hij schrijft, “Op de muren rond de binnenkamer en op de ruimte boven de deuropening van binnen en van buiten waren gesneden beeltenissen van cherubs”.

HET RELIGIEUS GEBRUIKEN VAN AFBEELDINGEN

Tijdens een plaag van slangen die gevonden werden om de Israëliten te straffen tijdens de Exodus, zei de Heer tegen Moses: “Maak een vurige slang van koper; en het zal geschieden dat al wie gebeten, als hij haar aanziet, zo zal hij leven”. En Mozes maakte een koperen slang, en stelde ze op een stang, en het geschiedde dat wanneer nu een slang iemand had gebeten en hij naar de koperen slang keek, dan bleef hij in leven”. (Numeri 21: 8-9)
Iemand moest naar de koperen [bronzen] beeld van de slang kijken om genezen te worden, dat laat zien dat beelden ritueel gebruik konden worden, en niet alleen als een religieuze decoratie.
Katholieken gebruiken beelden, schilderijen, en andere artist eke voorwerpen om de persoon, of ding te herdenken die afgebeeld wordt, net zoals, het helpt om je moeder te herdenken als je naar haar foto kijkt, zo helpt het ook om de voor beelden van heiligen te overdenken door naar beeltenissen van hun te kijken.
Katholieken gebruiken beelden ook als leer middel. In de vroege Kerk waren ze special nuttig voor instrukties aan ongeletterden. Veel Protestanten hebben afbeeldingen van Jezus en andere Bijbelse afbeeldingen in Zondags school om kinderen te onderwijzen Katholieken gebruiken beelden (of afbeeldingen) ook om bepaalde mensen en gebeurtenissen te herdenken, net zoals Protestanten driedimentionale geboorte scenes hebben tijdens Kerst.
Als Protestanten bij dezelfde regel werden gewogen door het gebruiken van de “gesneden” beeltenissen, zouden ze “afgoderij” practiseren, waarvan ze Katholieken beschuldigen. Maar er is geen afgoderij aan de gang in deze situaties. God verbied het aanbidden van afbeeldingen (beelden) als goden, maar Hij verbied niet het maken afbeeldingen. Als Hij dat deed, dan zouden religieuze films, DVD’s, foto’s, schilderingen en andere gelijkenden dingen verboden worden. Maar, zoals het het geval met de koperen slang laat zien, dat God niet eens het gebruik van religieuze beeltenissen in rituelen
verbied.
Het is als mensen een beeld als een god aanbidden dat ze de Heer kwaad maken. Dus toen het Hebreeuwse volk het koperen slang zijn gaan aanbidden als een slang-god (die ze “Nehushtan” noemden) dat de rechtschapen koning, Hezekiah, het vernietigde. (2 Koningen 18: 4)

HOE ZIT HET DAN MET KNIELEN?

Soms citeren anti-Katholieken Deutoronomuim 5: 9, waar god zei betreffende afgoden, “Gij zult niet voor ze neerknielen”. Sinds veel Katholieken soms buigen of knielen voor beelden van Jezus en de heiligen, dat anti-Katholieken het legietieme vereren van gewijde beelden verwarren met de zonde van afgoderij.
Alhoewel buigen gebruik kan worden als postuum van aanbidden, niet alle buigingen zijn aanbidden. In Japan laten mensen respect zien door het buigen in het groeten (het tegenovergestelde van het Westerse handdruk).
Gelijkend is als iemand knield voor een koning zonder hem te aanbidden als een god.
Op dezelfde manier, een Katholiek die voor een beeld tijdens het bidden zou knielen is het beeld niet aan het aanbidden net zo min als een Protestant knield met een Bijbel in de handen tijdens het bidden, de Bijbel aanbid of tot het bid.

HET TWEEDE GEBOD VERBERGEN?

Een andere beschuldiging die soms door Protestanten word gedaan is dat de Katholieke Kerk de tweede gebod “verbergd”. Dit is omdat in Katholieke katechismussen het eerste gebod vaak luid “Gij zult geen andere goden hebben naast mij”. (Exodus 20:3). En de tweede is: “Gij zult de naam des Heeren uw God niet ijdellijk gebruiken. (Exodus 20: 7)
Hiervan word beargumenteerd dat Katholieken het verbod van afgoderij hebben geschrapt om hum gebruik van religieuze beelden rechvaardigen. Maar dit is unjust. Katholieken groeperen de geboden gewoonweg anders dan de meeste Protestanten.
In Exodus 20:2-17, dat de Tien Geboden geeft, zijn er eigenlijk veertien gebiedende formuleringen. Om bij Tien Geboden te komen, moeten sommige uiteenzettingen samen gegroepeerd worden, en er zijn meerdere manieren om dit te doen. Aangezien er in de oudheid, polytheïsme en afgoderij samengingen- afgoderij zijde de uiterlijke verschijning van polytheïsme. De historische Joodse nummering van de Tien Geboden heeft altijd de gebiedingen “Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben (Exodus 20:3) en “Gij zult u geen gesneden beeld maken” (Exodus 20:4). De historische Katholieke nummering volgd de Joodse nummering op dit punt, zoals ook de historische Lutherse nummering. Martin Luther erkende dat de verbiedingen tegen polytheïsme en afgoderij twee delen zijn van een gebod.
Om het memoriseren van de Tien Geboden makkelijker te maken, korten Joden en Christenen de geboden af zodat ze onthouden kunnen worden door een samenvatting te gebruiken, tien punten tellende formule.
Bijvoorbeeld Joden en Katholieken en Protestanten vatten typisch de Sabbath gebod samen als, “Gedenk den Sabbatdag, dat gij dien heiligt”, alhoewel de eigenlijk teks van dit gebod vier verzen beslaat. (Exodus 20:8-11)
Als het verbod van polytheïsme (veelgoderij) samen worden gevat aan wordt het afgekort door Joden, Katholieken en Lutheranen als: “Gij zult geen andere goden voor mijn aangezicht hebben”. Dit is geen poging om het gebod op afgoderij te verbergen. (Joden en Lutheranen gebruiken niet eens beelden van heiligen en engelen). Het is om het leren van de Tien Geboden makkelijker te maken.
De Katholieke Kerk is niet dogmatisch over hoe de Tien Geboden genummerd moeten worden. De Kathechismus van de Katholieke Kerk zegt: “Het scheiden en nummering van de Geboden variëerden zich in de beloop van de geschiedenis. De tegenwoordige Kathechismus volgd het scheiden van de geboden die vastgesteld is door Augustinus, dat ook traditioneel is geworden in de Katholieke Kerk. Het is ook dat van de Lutherse confessie.
De Griekse vaders stelde een iets verschillende divisie dat gevonden kan worden in de Orthodoxe Kerken en de Gereformeerde gemeenschappen. (Kathechismus van de Katholieke Kerk 2066)

DE VORM VAN GOD?

Sommige anti-Katholieken beroepen zich op Deuteronomium 4:15-18, in hun aanval op religieuze beelden: “Omdat u geen gestalte gezien hebt toen de Heer u bij de Horeb uit het vuur heeft toegesproken, moet u zorgen dat u niet zondigt door een beeltenis te maken van welke gestalte dan ook, of het nu de vorm van een man of vrouw is, de vorm van een dier dat op het land leeft, de vorm van een vis die in het water onder de aarde leeft”.
We hebben al gezien dat God het maken van beelden of beeltenissen van verschillende schepselen voor religieuze doel einden niet verbied. (zie 1 Koningen 6: 29-32, 8:6-66).
Maar hoe zit het met beelden of beeltenissen die God voorstellen? Veel Protestanten zullen zeggen dat dat verkeerd is want Deuteronomium 4 zegt dat de Israelieten God niet hebben gezien in welke vorm dan ook toen Hij het verbond met hun slot, daarom zouden we ook geen symbolische afspiegeling van God moeten maken. Maar verbied Deuteronomium 4 zulke afspiegelingen?

HET ANTWOORD IS NEE.

Vroeg in de geschiedenis, werd het voor Israel verboden om voorstellingen van God te maken omdat Hij zichzelf nog niet fysiek had geopenbaard. Gegeven dat het heidense cultuur die Israel omringde, ze in verzoeking zou kunnen hebben gebracht om God te aanbidden in de vorm van een dier of een of andere natuurlijke object. (bijv, een stier of de zon)
Maar God had zich later wel geopenbaard in fysieke vormen, zoals in Daniel 7:9; “Dit zag ik totdat er tronen gezet werden en de Onvergankelijke van dagen zette zich neder: diens kleed was wit als sneeuw en het haar op Zijn hoofd als reine wol, vlammend vuur was zijn troon waarvan de raderen branden van vuur”.
Protestanten maken afbeeldingen van de Vader onder deze vorm als ze illustraties maken van profetiën uit het Oude Testament.
De Heilige Geest openbaarde zich op zijn minst op twee fysieke vormen-dat van een duif, tijdens de doop van Jesus (Matteus 3:16, Marcus 1:10, Lukas 3:22, Johannes 1:32) en als tongen van vuur, op de dag van Inkster (Handelingen 2:1-4)
Protestanten gebruiken deze afbeeldingen als ze deze Bijbelse episodes tekenen of schilderen en als ze Heilige Geest of duiven revers-spelden dragen of duiven emblemen op hun op hun autos zette.
Maar belangrijker, in de Incarnatie van Christus Zijn Zoon, heeft Hij een ikoon van Zichzelf laten zien, Paulus zei: “Hij is het beeld (Grieks; ikoon) van de onzichtbare God, de Eerstgeborene van de “hele creatie”.
Christus is de tastbare, goddelijke “ikoon” van de onzichtbare, en oneindige God.
We lezen dat toen de wijzen “het huis binnen gingen dat ze het kind zagen met Maria Zijn moeder, en ze vielen voor hem neder en aanbaden Hem. Toen openden ze hun schatten en gaven Hem goud, wierook en mirre”. (Matteüs 2:11). Ondanks dat Hij Zich niet in een vorm openbaarde op de berg Horeb, had Hij Zich wel geopenbaard in het huis in Bethlehem.
Het punt is dat toen God het Nieuwe Verbond met ons had gemaakt, Hij Zich wel heeft geopenbaard in een fysieke vorm in Jesus Christus. Voor die reden, Mogen we afbeeldingen van God in Christus maken. Zelfs Protestanten maken alle soorten religieuze afbeeldingen; tekeningen van Jesus en andere Bijbelse figuren verschijning op een skala van Bijbels, fotoboeken, T-shirts, juwelen, bumper stickers, posters, postpartum, covers van C.D.’s, DVD’s en Kerstkribben. Christus is zelfs symbolisch afgebeeld door de Ichtus of “vis embleem” op auto’s.
Gezond verstand verteld ons dat, sinds God Zich had geopenbaard in geschieden afbeeldingen, in het bij zonder in de vleesgeworden Jesus Christus, is het voor ons niet verkeerd om deze afbeeldingen van deze vormen van God te gebruiken, om onze kennis en liefde voor God te verdiepen. Daarom heeft God zich geopenbaard in deze zichtbare gedaantes, en daarom worden beelden, afbeeldingen en foto’s van Hun gemaakt.

AFGODERIJ VEROORDEELD DOOR DE KATHOLIEKE KERK.

Sinds de tijd van de Apostelen, heeft de Katholieke Kerk herhaaldelijk de zonde van afgoderij veroordeeld.
De Vroege Kerk Vaders waarschuwen tegen deze zonde, en de consilies (beraadslagingen) van de Kerk hebben deze kwestie ook behandeld.
De Tweede Consilie van Nicaea (787), die breed de vraag van het religieus gebruiken van afbeeldingen en ikonen behandeld, zei: “Degene die ons van de duisternis van afgoden waanzin verloste, Christus onze God, toen Hij tot Zijn bruid de heilige Katholieke Kerk nam… beloofde dat Hij haar zou beschermen en Hij verzekerde Zijn heilige disipelen zeggende; ‘Ik ben met jullie tot de voleinding van deze tijd‘. Aan deze genadige aanbod gaven sommige mensen géén aandacht, waren misleid door de verraderlijke vijand, hadden ze de ware richting van redenering verlaten…en ze hadden gefaald om het heilige van de godslasterlijke te onder scheiden, en beweren dat de beeltenissen van onze Heer niet verschilenden van de houten beelden van satanische afgoden”.
De Katechismus van de Consilie van Trent (1566) leerde dat afgoderij is bedreven “door het aanbidden van afgoden en beelden als zijnde van God, of geloven dat ze enige goddelijkheid of deugd bezitten of recht geven van onze aanbidden, door het bidden tot, of vertrouwen in ze te stellen. (374)
“Den afgodendienst is een ontaarding van de godsdienstzin die de mens is aangeboren. Afgodendienaar is hij, “die aan wat dan ook, in plaats van aan God, het onverwoestbare begrip God toekent.”
De Katholieken Kerk herkend onvoorwaardelijk dat het de zonde van afgoderij veroordeeld. Wat anti-Katholieken falen is het verschil te herkennen tussen het denken dat een stuk steen of gips een god is en het visueel verlangen van Christus en de heiligen door het maken van beelden in hun eer.
Het maken en gebruiken van religieuze afbeeldingen is een door en door grondige Bijbelse gebruik.
Een ieder die zegt dat het anders is kent zijn/haar Bijbel niet.



Bron:

http://www.catholic.com

http://www.catholic.com/library/Do_Catholics_Worship_Statues.asp


Zie ook:

http://www.catholic.com/library/sacraments.asp


http://www.stvitus.nl/kkk